Météo
We sneden het strogras niet meer
lieten de dag uit onze handen glijden
alleen koel sap hield ons wakker, druiven
tegen de muur zogen wat er nog aan vocht
te vinden was uit versteende grond –
we toetsten météo, stuitten op vluchtelingen
in boten, leerden hedendaagse woorden -
en morgen weer geen regen, ontvingen
bewegende beelden van eendenkuikens
gered uit een put, dierenfilmpjes ingezet
tegen onthoofdingen in naam van een god
we rolden ons om op verdwaalde bedden
hoorden vermagerde koeien roepen om voer
maar elkaar niet meer, wachtten op regen
vreesden de hagel, vreesden elkaar, tot
het water viel, stroomde in beken, rivieren
voor het gewas, de dieren, voor later.
Le Manège
draaimolen in Toulouse
Vaarwel kleeft aan de raderboot van le Manège -
een houten krokodil en een rinoceros geslagen
uit metaal - de schroeven zichtbaar - sluimeren
de prille moeder tilt een been boven haar fiets
zodat ze even een geslacht van ijzer heeft
haar kind met helm wordt uit het ergonomisch
kunststof zitje opgetrokken, de moeder zoekt –
kiest deze Mississippiboot, het blauwe tuig
wordt aangespannen, haar kind vaart weg
geen groter eenzaamheid dan hier naast
een reuzenmier te zijn alleen gelaten in
vroeger tijd, ik zie mij draaien, o dat ik daar -
het kind zwaait zijn bedwongen angst naar
haar mobiel en zij zendt hem de wereld rond.